Bendera Merah Putih bekibar di mane-mane. Sukab keliling kluar masup kampung sembari mikir-mikir ape itu kemerdekaan. Mane nyang lebi baek, pikirnye, ngerayain aje ape ngerenungin ampe mampus? Dari gang nyang atu ke gang nyang laen, melototin orang-orang nyang keliatannye bahagie bener dapetin libur tujuhbelasan, Sukab terus kepikiran: Emangnye buat beginian nyang namenye kemerdekaan?
"Seenggak-enggaknye ini ari ane merdeka dari pacul dan pengki," pikir Si Sukab, "kapan lagi kalow bukan ini ari tanggal tujubelas Agustus, kite ngrasain jadi orang merdeka."
Mangkanye seabis makan kenyang binti ngutang di warung Mang Ayat, seabis nitipin pacul dan pengkinya di pojok warung, Sukab ngelangkah enteng di kaki lime nyang misi sepi.
"Utang tergolong merdeka kagak?" Itu pikiran masup juga waktu ngrasain perutnya penuh. Jarang-jarang Sukab segitu pagi ude betahak. Tapi inget Sri Mulyani bilang utang bikin ekonomi beputer, Sukab ngerasa nggak apa-apa juga dehngutang sebungkus nasi kuning ame Mang Ayat.
"Utang bikin ane bise kerja, terus dapet duit buat bayar utang," pikir si doi lagi, "timbang jaim kagak utang tapi kelaperan, lemes, lantes kojorbekalang tane?"
Sukab nyang asruk-asrukan kluar masuk lorong tau-taunongtot di depan tivi kelurahan. Tukang-tukang ojek, pake aplikasi ape kagak, liatin juge upacare tujubelasan di Istana Negara sembari nangkring di sadel motor. Mate Sukab kebuka jembar. Same kayak Si Sukab, tukang-tukang ojek ngeliat juge, itu ari adenyang laen ame busane para petinggi.
"Eh, Jokowi pake apaan tuh?"
"Hi-hi-hi-hi-hi! Tuh JK kok pake sarung?"
"He-he-he-he! Coba lihat tuh Habibie!"
Sukab nyengir berat, tandanya doi suka ame ape ntu kejadian di Istana. Doi dengerin tuh omongan tukang ojek.
"Ane tau ntu politik," kate tukang ojek nyang atu.
"Paye lu, nggak ade nyang kagak politis di dunie ini tau?! Coba liat, kenape ntu segale mantan presiden kayak mau karnaval, pasti ade sebabnye!"
"Pegimane ngeliatnye kalow mesti pake sebab segale?"
"Gampanglah! Mereka nggak seragam kan?"
"Yo-i! Jelas beragam gitu!"
"Nah, ape lawan keberagaman?"
"Keseragaman."
"Itu die! Keberagaman para petinggi ntu mangsudnye nyindir nyang seragam."
"Huh! Segale baju diurusin, kayak kurang kerjaan."
"Wueits! Bukan keseragaman baju, dongooookk, nyang diserang ntu penyeragaman pikiran!"
Denger arah obrolan nyang ude bener, Sukab lanjutin inspeksinye. Ude seneng si doi liat orang kecil bise nangkep sinyal-sinyal politik. Kalow bukannye rakyat nyang tamba pinter, pemimpinnye nyang pinter bikin bahase politik ngerakyat. Kagak usye diomongin orang-orang ude ngerti. Sukab ngerasa rada legaan kayak nyang ngedenger berita baek.
Waktu nyampe di ujung gang, eh, kok kedengeran lagunye almarhum Benjamin Suaeb.
Nyok,
kite nonton ondel-ondel,
nyooookkk .
"Ini sih nggak kayak tujubelasan," pikir Si Sukab. Di jalanan anak-anak kecil pade surak-surak, ngintilin ondel-ondel setenge pasang nyang dekil, goyangnya asal-asalan, lantas..
"Ya Allah," nggak perne-pernenye Sukab ampe nyebut kayak gitu, \'ondel-ondel kebanggaan Jakarta, ibu kota Republik Indonesia, tanggal 17 Agustus, ngemis!\'"
Sukab ngeliat telapak tangan ondel-ondel ntu keulur ke kaca jendela mobil pas jalan macet.