Musuh-musuh Bayangan
"
Kab, coba ente pikirin, ape idup ini bakalan lebi baek kalow nggak pake politik."
Sukab masing didalem sarung kayak udang nyang jeri. Warung Mang Ayat sabelonnya subuh emang sepi, Sukab bise ngegeletak di bangku bambu nyang di situ biasanye bejejer pantat pelanggan. Ngelingker tanpa bantal, dari dalem sarung kedengeran suare ngantuk.
"Apaan sih Dul . Lagi enak ngimpi nih . Boleh dong .."
Dul Kompreng tau Sukab cumak mau ngeles, alih-alih sungkan ntu bangku bambu doi goyangin pake kaki.
"Hooi! Bangun! Musu dateng! Musu dateng!"
Sontak Sukab melejit kluar dari sarungnye, langsung maen pukulan di atas meja, ntu kaki nendang sono-sini.
"Hait! Hait! Hait!"
Dul Kompreng bekelit nyingkir.
"Busyet! Cimande ape Cikampek nih?"
"Busat-buset-busat-buset, dasar kernet dekil, mane musunye?!"
Dul Kompreng nyengir jahil.
"Pan ada lima ribu orang nyang nilep lima ribu senjata."
"Huss! Lima ratus!"
"Mau lima ribu kek, mau lima ratus kek, pokoknye ade musu!"
Sukab longgarin kuda-kuda silatnye, ngelompat turun dari meja.
"Ntu juge bukannye musu Dul, temen kendiri."
"Temen?"
"Yo-i! Kenape emang?"
"Rugi dong!"
"Kok rugi? Kan nggak punye musu!"
"Soalnya udah kegatelan ngamuk kayaknya, tuh ada jenderal nyang katenye mau dibejegin ampe ngerinti-rinti ."
"Hehehehe! Kegatelan?"
"Iye, kayak nyang kebelet punye musu .."
"Lha kalow kagak ade?"
"Ntu die mangsalenye!"
"Mangsale? Nape?"
Dul Kompreng nggak langsung jawab. Tangannye kasi unjuk V ame Mang Ayat, nyang sebat tarok due gelas kopi panas ke meja. Uapnye, aromanye, hmmm, kayak berkah nyang kagak bise lebi gede lagi. Pedehel ntu cumak kopi jagung .
"Tau kagak mangsalenye Kab?" Dul Kompreng begaye pembicare sembari nyeruput kopinye. Sukab ngegeleng lantas nyeruput juge.
"Kenape mesti punye musu? Kok saban sari longak-longok curigesyen."
"Mangsudnye?"
"Seringnye nyang disebut musu ntu cumak diada-adain ."
"Cumak bayangan?"
"Cumak bayangan!"
"Busyeeeettttt .. Tapi apa iye sih ade orang kagak bise bedain bayangan ame nyang beneran?"
"Semustinye biselahyauw," Dul Kompreng pore-pore nganalisis, "kemungkinannye ade due, pertame, ntu emang perilaku orang kebelet punye musu, supaye bisa pamer kebisaannye; kedue, antare kurang kerjaan ame sengaje bikin rame."
"Semuenye tige dong, ane punye gagasan keampat."
"Ape tuh?"
"Bego aje," kate Sukab cuek bebek.
"Huss!"
"Nape huss-huss?"
"Mana mungkinlah bego."
"He, dengerin Dul, kalow ade satpam pinter pencak silat ampe bise lompat ke genteng, ntu orang kagak musti pinter ilmu sejarah juge. Ente pikir nanggungjawabin mane nyang bener mane nyang sale ntu bise cingcay aje? Mane bole! Fakta ntu kaga bole berat sebele, entar jadi kibul namenye, bukan sejarah."
Dul Kompreng manggut-manggut.
"Orang pinter, jabatan dan pangkat tinggi, bise juge bego ye?"
"Kalow nekad sok pinter di luar kebisaannye, nah, itu batal kepinterannye."
Dul Kompreng senyum-senyum ngeliat Sukab gulungin sarung apek, lantas dimasukin tas dekil nyang berani taruhan pisang sebiji pasti same apeknye.
"Kebisaan lu ape dong Kab?"
Sukab diem aje, liatin orang-orang takut telat nyang balapan kayak dikejer kiamat. Doi nyadar aje belon ngejawab pertanyaan Dul Kompreng tadi: Ape iye dunie lebi baek kalow nggak pake politik?