Antara Persaingan dan Permusuhan
Hawe di warung Mang Ayat semingkin siang semingkin gerah, masing ditambe tampang manusiah-manusiah bekeringet, gare-gare sambel korek nyang pedesnya nggak kebilang-bilang. Sambel korek nemenin bebek bakar. Hmm. Ntu baru nyang dibilang orang Jawe nyamleng.
"Ampun dah ini sambel!" Dul Kompreng ngejepat sembari hu-ha-hu-hah kepedesan.
"Eh, ente musti bersyukur dapet nikmat kepedesan, Dul," samber Sukab.
"Bersyukur? Nape?" Belon abis juga hu-ha-hu-hah dari mulut Si Dul nyang sale langke nenggak aer puti, ya mingkinan kepedesenlahyauw.
"Kite emang musti bersyukur saban kali kepedesan, soalnye kalow kepedesan kite lupe penderitaan kite."
Si Doel geleng kepale.
"Ngenes banget sih, ane embat ntu sambel bukannye kayak nenggak miras mau nglupain nangsib malang," katenye, "tapinye laper berat gare-gare macet di Tenabang."
"Weits! Ntu nyang baru kite omongin Dul," Hasan nyang ngasong kopi saset pake sepedah mini langsun nyodok, "ude pasti kagak benerlah kalow nyang tadinye saingan dianggep musu."
"Saingan ame musu emang beda ye?" Bahlul nyang kayak lupe lagi ngunyah tahu bacem main ngomong aje, beramburan deh ntu tahu ke mane-mane.
Tapinye para kamerad di warung lebi peduli jawaban Hasan.
"Kalow musu ntu ngancem kite, namenye juge musu," Hasan nyeruput kopi putihnye kendiri, "die ngancem kite, kite ngancem die, die mau bunu kite, kite bunu die duluan."
"Bunu?" Sukab nyeletuk.
"Yo-i! Kagak ngebunu orangnye Kab, tapi kerjaannye."
"Kerjaannye! Hmm!"
Hasan masing nerocos.
"Kite mikir begitu, dienye juga mikir kayak gitu, bise-bise ampe tuju turunan. Permusuan ntu cumak saling ngancurin. Kagak ade bagus-bagusnye."
"Emang saingan bukannye kayak gitu?" Giliran Dul Kompreng nimbrung.
"Musu ntu saling ngadep, palingan kalow meleng tusuk dari belakang. Ntu nyang ane mangsud kagak ade bagus-bagusnye. Kalow saingan kan kayak orang nyang balapan, sebela-sebelaan, mane bise saling ngancurin."
"Bise aje kalow nyang hatu curang."
"Nah, kalow ude nyurangin, ntu artinye nyang sebelonnye saingan ude dianggep musu."
"Saingan kok, bukannye musu sih?"
"Mangkanye pake sedikiiiiiiiit aje ntu barang nyang namenye otak Dul, jangan dianggurin."
"Saingan kan pade saling ngalahin, same aje kayak musuan!"
Hasan tarik napas dengen muke nyang lagi gedeg.
"Ane bilang nyang saingan kayak balapan kan? Sebela-sebelaan kan?"
"Yo-i!"
"Ntu artinye kalow kite nomer hatu, kite ngebut jangan ampe kekejer ame nyang nomer due; kalow kite nomer due ape tige, kite ngebut mau nyalip nyang nomer hatu; nomer berape aje semuenye ngebut ke depan. Semuanye maju! Kalow lagi balapan jegal-jegalan, nah itu bukan saingan, tapi musuan, itu mental kere namenye!"
Si Dul nyengir kambing.
"Hehehe! Mental kere ."
Sukab masup omongan lagi.
"Pegimane dong kalow ude menang masing juge ngancur-ancurin kerjaan nyang ude die kalahin?"
"Ntu kagak paham makna balapan, kagak ngerti beda saingan ame musuan."
"Atawe emang bego bener," Sukab semingkin angot, "masa\' sih baru mulai kerje ude ngancur-ancurin nyang ude suse-suse dibangun saingan, nyang mustinye kan tinggal nerusin?"
"Bukan begolah namenye! Anak kecil aje tau ntu kagak bener!"
"Apaan dong?"
Ade jeda dikit sebelon dijawab.
"Sirik."
Di warung semuenye diem. Hasan pigi. Dul Kompreng bebisik.
"Kab, doi ngomongin siape sih?"